Międzynarodowy standard ISO 1413 Horoligia - zegarki odporne na szok określa minimalne wymagania oraz opisuje metody testowania. Jego zamiarem jest umożliwić testy homologacji aniżeli indywidualną kontrolę wszystkich zegarków w produkcji. Bazuje on na symulacji szoku doznanego przez zegarek podczas przypadkowego pionowego upadku na powierzchnię drewnianą z wysokości 1 m.

W praktyce testy są przeprowadzane przez symulacje dwóch rodzajów szoków (jeden na godzinę 9, jeden na stronę szkiełka). Szok zazwyczaj pochodzi od twardego plastikowego młotka zaczepionego jako wahadło, aby dostarczyć odpowiednią ilość energii, a dokładnie 3 kg młotek z prędkością uderzenia 4.43m/s. Zegarek musi utrzymać swoją dokładność do +/- 60 sekund/dzień w porównaniu do sprzed testu.